Dysplazja stawu biodrowego jest wrodzonym lub rozwojowym, wadliwym ukształtowaniem się kości tworzących staw biodrowy. Może ona być bez przemieszczenia lub z przemieszczeniem, gdy dochodzi do niekorzystnego przesuwania się względem siebie kości udowej i miednicy.
W normalnych warunkach, tj. u zdrowego dziecka tworząca staw biodrowy głowa kości udowej i panewka w kości miednicy stanowią dobrze dopasowany do siebie ruchomy element stawowy, w którym odbywają się ruchy we wszystkich płaszczyznach – zginanie, prostowanie, odwodzenie i przywodzenie oraz ruchy rotacyjne. Właściwa stabilność stawu zapewnia prawidłową długość kończyny przy jej obciążaniu.
W normalnych warunkach, tj. u zdrowego dziecka tworząca staw biodrowy głowa kości udowej i panewka w kości miednicy stanowią dobrze dopasowany do siebie ruchomy element stawowy, w którym odbywają się ruchy we wszystkich płaszczyznach – zginanie, prostowanie, odwodzenie i przywodzenie oraz ruchy rotacyjne. Właściwa stabilność stawu zapewnia prawidłową długość kończyny przy jej obciążaniu.
Wrodzoną dysplazję stawów biodrowych można stwierdzić tuż po urodzeniu i jest to najlepszy moment do rozpoczęcia jej leczenia. Zasadnicze objawy to:
- ograniczenie odwodzenia w bok nóżki zgiętej w biodrze do kąta prostego,
- objaw przeskakiwania będący wyrazem niestabilności stawu i jego tendencją do zwichnięcia w niektórych ułożeniach nóżki
Właściwe rozpoznanie dysplazji wymaga badania przez lekarza ortopedę lub przeszkolonego pediatrę, którzy mogą stwierdzić inne, trudniej zauważalne objawy, jak nadmierną ruchomość rotacyjną biodra, wiotkość torebki stawowej,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz